Biliyorsun çamura battığımı ve beni kirlendi sanıyorsun

Elini uzatıyorsun, narin, naif,

Ellere kollara ihtiyacım yok.

Uzanıyorum, korkuyorsun.

Korku bilmiyorum ama ben,

Çamura bulandıkça daha da parlıyorum.

Bırakmıyorum çiçek açmış dalları,

Güneşi öpüyorum alnından,

Toprağı kokluyorum deminden,

İnsanı seviyorum batık ve yanık

Yine de.