Unutuyorum bazen huzuru, Vahşi ve yabani olmak istiyorum. Canım çekiyor parça parça etmeyi Kendimi sıyırmayı herşeyden. İlk diken kendime! Sonra uyuyorum, ölüm gibi, Nehirlerin çarptığı kayalar gibi aşınıyorum, Duruluyorum, ve konuşuyorum öfkemle, Dökülüyor dikenler tutunamayıp, İlk aferin kendime. Evla / 2022 / Antalya
Kategori: Öfke
Geçer Geçmez
Hayat bazen çok kolay bazen de çok yıkıcıdır. Bunu biliyorum, veya bildiğimi zannediyorum çünkü ısrarla kendi kendime tekrar ediyorum; “her şey geçer”. Gerçekten bilsem, geçeceğine inansam, kendi kendime bunu söyler durur muydum? Sevginin içinde nasıl bir öfke gizlidir öyle? Bir anda geçer sevdiğiniz insanın gözlerinden, nefret doludur, korkutur sizi. Ama anlık olduğu sürece sorun çıkarmaz,…
Yazmasam Delirecektim 