Unutuyorum bazen huzuru,

Vahşi ve yabani olmak istiyorum.

Canım çekiyor parça parça etmeyi

Kendimi sıyırmayı herşeyden.

İlk diken kendime!

Sonra uyuyorum, ölüm gibi,

Nehirlerin çarptığı kayalar gibi aşınıyorum,

Duruluyorum, ve konuşuyorum öfkemle,

Dökülüyor dikenler tutunamayıp,

İlk aferin kendime.

Evla / 2022 / Antalya