Maziyi topluyorum biraraya Kapağı olmayan, renkli bir sandığa Gözlerimle suluyorum kırıklarımı Hesaplar yalnış, kabulleniyorum, Kızmıyorum artık kendime. İstifliyorum ardışık, Kalsın madem kafalar karışık, Fark etmiyor artık, Dolu sandık, boş beklentilere alışık. Nihayetinde toplar maziyi sandık. Evla / Mayıs 2022 / Yeşilbahçe-Antalya
Ay: Mayıs 2022
Gece Ormanında Kayıp
Bir tavşan sandım gölgeyi, Çıktı önüme gece vakti. Farlar parlak, farlar ışıl ışıl Kaçırdı aklını ezilmeden karanlığa. Gece gece kustum yol kenarına, köşede Kaplumbağa sırtıma çıkmış, eğildiğimde Saçlarım dökülmüş asfalta uzun uzun Toplasın maral, sarsın mendile. Çamlar, kozalaklar boyu zifir Gözleri parlak tilkiler kadar dişi, Aç çocuklar kadar yalnızım, Ezmişim bir sincabı, yolun bitimi. ‘Kayboldum…
Yenilenmek Mümkün
Bir kuru dala çok uzun süre baksam Sürgün verişini, tomurcuklanışını izlesem Aylarca sürse, baharı getirsem, çiçeklense Hiç gözümü kırpmadan… Yemişlerine kuşlar, çiçeklerine arılar konduğunda Nihayet anlar mıyım, yeniden başlamanın doğallığını? Evla / Mayıs 2022 / Antalya
Uyuşacağına Düş!
Düşüyorsun çoktandır tepe taklak. Çok acı, yorucu, sevgisiz geçmiş yılların. Tüm olan biten ağırlaştıkça ağırlaşmış omuzlarında. Yükünü bilemem, ben öyle bir yük taşımadım, ama haklısın yorulmakta. Uyuşturuyorsun kendini günde üç öğün, yıllardır hem de. Düşüyorsun ağır çekim bu sayede. Bıraksan hızla yere çarpacaksın. Hesaplaşmalar başlayacak, öfke ve hüzün geri gelecek, görüyorsun olacakları. Kusacaksın herşeyi. Anlıyorum,…
Ne istemiştiniz?
Sakin bir sahilde uzanıp, Böceklerin tiz ve insanların uzak seslerini, Duymazken kulakların, Ellerini ince kumun sıcağına sürüp, Ayak uçlarını gömdüğün gölgede, Sakin, ama çok sakince uzanmak gibi olsun. Arada yakan güneşi olsun. Özgür ve bağlı olsun, Emeği olsun, büyütsün. Evla / 2022
Yazmasam Delirecektim 