Ay: Mart 2022

Düzleşmek

Daha sakin, daha uzak, daha düz… Dünya kıvrılırken güpegündüz, Uzamadan, kısalmadan Biraz küskün ve düpedüz. Neyse o esintiyle gelen, İz miktarda seviyeli düş. Evla / Şubat 2022

Suskunluğun Yükü

Şiirle, şarkıyla, gözyaşıyla olmuyor. Sessizce akıyor içime, pis, acı. Tuz gibi eriyor dilim, Flüt, Clair de Lune çalıyor. Sokakta gölgeler dost değil, Sağır oluşları suç değil. Hafif ağır, eksiliyorum. Evla / Kasım 2021 – Antalya

Aynı ilişki, hep aynı

Bir ilişki yaşama şeklimiz var Bugün o kişi, yarın şu. Yaşanılan hep aynı duygu, İnsandan, zamandan, mekandan bağımsız. Uyumsuz bir kurgu, Rutin olarak kendimize dayattığımız. Evla / 2021 / Antalya

Denizle Kucaklaşma

İster ilk, ister son, Her defasında kör heyecanla sarar Sırtüstü uzanabilirsen güvenip, Balıklarına, rengine, kokusuna düşersin Gözlerinin tuzunu ona dökersin, Sevinçlerini ona. Önce şükranlarını sun, Sonra git sığın ona. Evla / Dört mevsim Antalya

Kadın

Şöyle bir kadın, Keyfe tutunmuş ama duyarlı, Düşen ve kalkmaya üşenmeyen, Kendi şeytanlarına yenilmeyen. Güneşin doğacağını bilerek, Yeniden başlayan yeniden başlanmış her şeye, Ve geceden korkmayıp, Yeniden giren defalarca çıkılmış her geceye. Yani hayır, kocaman ve ezberi sağlam değil, İnadına şaşkın ve çocuk bir kadın. Evla / Döşemealtı / 2019

Duyguların Mülkiyeti

Diyorlar ki ciddiye alma çok, Takıl, eğlen, bak işte keyfine. Peki benim boş keyiflerimin, Mülkiyeti şahsiyetsiz, Sevgisi samimiyetsiz mi olsun?! Yok canım, yok, Beden değerli, Donarız daha iyi. Evla / 2022