Çocukluğumdan geliyor bu yaralar

Her yanım çizik, kan

Saçıma el sürmeyen, bana sarılmayan ana

Toprak ana, tohuma can veren ana.

Rüzgar bile çimenleri yalayıp geçerken,

Dalga dalga, tel tel,

Beni sevgisiz bırakan ana.

Yolunu yarılamış bir bostan korkuluğuyum,

Nasırlaşmış kızgın güneşin alnında

Donmuş, uyuşmuşum ananın kapısında.

Yıllar sonra saçlarımı okşayınca bir çocuk,

Hasbelkader, ki O da yaralı ölümüne,

Başlamasın mı yaralarım yeşermeye?

Bir girdap gibi saçlarım ellerinde,

Affet beni çocuk, boğdum seni bencilliğimle.

Evla/Aralık 2021