Çocukluğumdan geliyor bu yaralar Her yanım çizik, kan Saçıma el sürmeyen, bana sarılmayan ana Toprak ana, tohuma can veren ana. Rüzgar bile çimenleri yalayıp geçerken, Dalga dalga, tel tel, Beni sevgisiz bırakan ana. Yolunu yarılamış bir bostan korkuluğuyum, Nasırlaşmış kızgın güneşin alnında Donmuş, uyuşmuşum ananın kapısında. Yıllar sonra saçlarımı okşayınca bir çocuk, Hasbelkader, ki O…