Biliyorsun çamura battığımı ve beni kirlendi sanıyorsun Elini uzatıyorsun, narin, naif, Ellere kollara ihtiyacım yok. Uzanıyorum, korkuyorsun. Korku bilmiyorum ama ben, Çamura bulandıkça daha da parlıyorum. Bırakmıyorum çiçek açmış dalları, Güneşi öpüyorum alnından, Toprağı kokluyorum deminden, İnsanı seviyorum batık ve yanık Yine de.
Ay: Temmuz 2018
Bir Şarkıya Gizlendim
Sade, uzun ve huzurlu bir şarkının en derininde, Titreyen tellerinin arasında, çekilen yaylarının reçinesinde, Yankılanan seslerin duvarlara çarpıp yansımasındayım. O şarkıyı duymaya çalış, çünkü onun içine gizlendim, Başka gidecek yerim de yoktu aslında, hiç bir yer güvenli değil. Hapis desen değil, özgür desen hiç değil. Üstelik şarkı durunca ölmemek mümkün değil. O yüzden dinle,…
Siyaha Boya
Değersiz olan taşlar daha eski bir kutudaydı, Parlak olanlar, ışıldayanlar, harika renkliler ise bir başka kutuda. Bir kutu eski ve yıpranmıştı, Verniği dökülmüştü. Diğeri ise, işlemeli ve eskitmeli, Göz kamaştırıcı harika bir ahşap kutuydu. Birisini yatağımın altına koyardım, Yılda bir defa ya açar ya açmazdım. Diğerini ise odamın en güzel köşesinde sergiler, Her gün açıp…
Yazmasam Delirecektim 