Bacaklarını sallar durursun 2 dakikalık boşlukta

Müziğin sesini iyice açarsın aklına saçma fikirler gelince

Bağıra bağıra gülersin olur olmadık anlarda

Hiç bir şey, hiç bir kimse değil

Sensindir bütün olay.

Şapkayı masaya koyarsın,

Sen yok olursun, sadece şapka vardır.

Böyledir öfkelenmek,

Küskünlükten çok daha başkadır

Küstüğünde köşeye çekilirsin

Öfkelendiğinde ise suyunu sıkasın gelir

Omuzlarından tutup iyice bir sarsasın gelir

Pataklayasın gelir

Öyledir öfkelenmek

Çok şiddetlidir.

Hepsi de kendinedir aslında

Bu duyguyu yaşamayan bilemez, anlayamaz

Ben de anlayamazdım.

Duramazsın olduğun yerde

Hareket etmek istersin sürekli

Yapmak, bozmak, kırmak, toplamak, yazmak, vurmak, düşmek, gülmek

Tabi en iyisi yazmak.

Yaşamayan anlamaz bu hissi

Deli danalar gibi nereye koşuyorsun bilmezler

Kendinden mi kaçarsın? Saçma!

Böyle açıklanmaz bu öfke,

Bu kadar basitçe ifade edilemez.

Yaşamayan bilmez.

Öfke dersen öfke,

Yaşama arzusu dersen yaşama arzusu

Her neyse işte.

Bir gün bir koltuğa çakar seni, elini kaldıramazsın.

Ertesi gün delice koşasın gelir, bir dakika oturamazsın.

O görkemli dağları sevdirir insana.

Sensindir bütün dert,

Bağırasın gelir, kendine yakıştıramazsın.