Küstüm ben bu taşlara, bu binaya, bu pencerelere Özellikle de pencerelere, çok zor açılan, çok zor kapanan, Havayı esirgeyen o sert yüzlü pencerelere Sonra…. Yollara, girişlere, çıkışlara Hatta suçsuz bulduğum o güvenlik insanlarına bile Küstüm işte Bazı kırgınlıklar tamir olmuyor Ben de tamir edemiyorum bu yıkık dökük hayalleri Bir de içindeki insanlara küstüm Güvendiğimden küstüm…